Peru terug in de tijd? Terug naar de eenvoud.

Inmiddels een jaar geleden. Maar pas nu kan ik mijn ogen sluiten en weer echt in Peru zijn. Ik voel weer de rotsen onder mijn voeten. Ik zie weer de bus die ons verder en verder weg bracht van ons vertrouwde leventje. Ik kan het als een rijkdom ervaren, een groot cadeau aan mezelf dat ik hier voor gekozen heb destijds.

Geen reis keurig vastgelegd, maar wel met een intentie om het goed te laten verlopen. Dat heb ik in alles gevoeld en ervaren.

Geen reis van toeristische attracties aflopen, nee zeker niet, maar wel en voor mij het allerbelangrijkste, de mens ontmoeten. De mens die daar woont ver weg van alle luxe en in zijn eenvoud.

Wat gun ik ze de wasmachine, maar wat mis ik het plezier van samen je shirt wassen in de rivier, het potje koken, en nog niet eens door mezelf, maar het samen bezig zijn.

Wat zou het jammer zijn als dat totaal verdween, als er geen plek meer zou zijn waar je zo bij je pure zijn kan komen.

Een aanrader.  Wat je tegenkomt? Lieve mensen en jezelf.